Coaching - moda, konieczność, a może coś jeszcze innego...

artykół przybliżający podstawy i narzędzia pracy coachingowej.

OKIEM DZIECKA:

Byłem kiedyś na wczasach, i obok naszego domku kilka dni po przyjeździe zadomowiła się niezwykła staruszka - 86 letnia Zofia, która przyjechała nad jezioro sama, jak to zwykła czynić od 15 lat, odkąd pożegnała męża. Byłem młodym, wyćwiczonym w łamigłówkach przez starszego brata i chętnym do pomocy nastolatkiem, zatem dość szybko poznałem się z uroczą sąsiadką. Zosia miała niezwykła zdolność mówienia o rzeczach ogólnych i głębokich, z którymi po swojemu radykalnie się nie zgadzałem. Jak z większoscią tez wygłaszanych wtedy przez dorosłych. Ona patrzyła na mnie i ze spokojnym uśmiechem i przytaczając zdażenie z życia pytała mnie o interpretację "Co myślisz" lub "co byś zrobił" i słuchała. Niezwykłe było to, że nie była zainteresowana w żaden sposób polemiką, dyskusją, a już na pewno nie kłótnią. Była moim lustrem. Bardzo ją lubiłem, bo miała na mnie przez to ogromny wpływ.

Taki był mój pierwszy kontakt z Coachingiem.

Potem byłem sceptykiem Coachingu. Różne rzeczy słyszałem, czasem sprzeczne, ale nie wiedziałem co mam myśleć do końca. Z natury bywam wątpiący, a najlepszą metodą od zawsze było dla mnie sprawdzić dogłębnie. Zatem udałem się na kurs...

Poniżej poruszane kwestie nie dotyczą wiedzy ściśle produktowej, czyli z zakresu umiejętnośći manualnych, czy naukowych. Jak się łatwo domyślić chodzi o kwestię postaw, wyborów i przekonań, które to zarówno w życiu ZAWODOWYM jak i PRYWATNYM są zwykle o wiele ważniejsze. Wiedza jest dzisiaj zgromadzona w książkach, które łatwiej lub trudniej można zdobyć. Postawy czy co ważniejsze wyznawanych wartości (nie mylić z wiarą) nie da się przeczytać. I choć sterują całym naszym postępowaniem, są zbyt głębokie i solidne, by były widoczne, szczególnie dla nas samych.

W tych właśnie obszarach każdy z nas tak naprawdę WIE LEPIEJ, i nawej jeżeli przekona się do tego, że nie wie lepiej, od tego co usłyszał, to natychmiast przyjmuje postawę i czasem działanie zgodne z tym co WIE. Jeżeli jest to pełne energii JA NA PRAWDĘ WIEM LEPIEJ to z mniejszym lub większym zapałem ruszamy do przodu i prędzej czy później osiągamy CEL, lub rozbijamy sobie głowę - czasem jedno i drugie na przemiam w zależności od tego co WIEMY i gdzie nas to prowadzi. Jeżeli nie wiemy lepiej, to nie zajmujemy się tematem. Martwią się o to inni lub nikt. Jeżeli sprawa jest dla nas zbyt poważna i dalej się tym nie chcemy zająć to przyjdzie dzień że zaczniemy przeżywać żal, frustracje, niemoc, albo dramat i rozpacz...

Jak dziiałają na nas inni jeżeli nie MOŻEMY poradzić sobie sami - czego możemy potrzebować w rozmowie ? Jaka powinna być rozmowa która pomaga. Wydaje się że chcemy dobrej rady - najczęściej nic BARDZIEJ MYLNEGO. KAŻDY Z NAS WIE CO MA ROBIĆ. Wie co powinien w każdej dziedzinie swojego życia, żeby zmienić siebie i świat wokół, ale robi to tylko wtedy kiedy USŁYSZY TAKĄ KOMENDĘ OD SIEBIE. Najczęściej zmusza go do tego życie (tragedia, trauma, czy wystarczająco duże trudności) lub zewnętrzny bezpośredni przymus (kilka słów w rodzaju: "bo jutro będziesz szukał pracy" lub w innych okolicznościach "chyba czas na rozwód").

Zauważmy, że im więcej rozkazów i negatywnej motywacji z zewnątrz tym więcej sprzeciwu rodzi się w środku (szczególnie dzieci). Jeżeli przyjmujemy postawę "To ja Ci teraz powiem (=zmuszę do tego) co ty masz robić", to oczywiście zrobisz, ale jak będziesz miał motywacje, i co z tym będzie się działo w przyszłości? Polecenie jest w istocie pewną formą negatywnej motywacji - ja wiem lepiej co masz robić, a więc najczęściej będziesz się z tym czół w jakimś sensie gorszy. Czasem jest to skuteczne i niezbędne. A więc na podstawie tego co powyżej można dość do wniosku że, zarówno zawodowo i prywatnie chodzi o to aby najczęściej jak się da:

Każdy wpływał na siebie sam - będzie to najskuteczniejsza forma utrzymania kierunku, bo niewymagająca zbyt częstych wpływów z zewnątrz. Wynika to z pierwszego założenia że każdy WIE LEPIEJ na swój temat.
Zamiast słuchać rozkazów, skuteczniej jest np wspólnie rozwiązać zagadnienie co można zrobić, lub pytać siebie i innych. Znalezione wspólnie rozwiązania są wspólne, a nie narzucone. To ogromnie dużo zniemia.
Pytania, pytania i jeszcze raz to samo - poważna odpowiedź na dobrze postawione pytania może zmienić ŚWIAT, tego który odpowiada. Nie będzie wiary, motywacji i entuzjazmu oraz determinacji do zmiany, jeżeli ..................... nie padnie właściwe pytanie. Nawet zadane samemu sobie - czemu nie.
Stosować poważną formę rozważań.
Jeżeli spotykam się z kimś, to niech to będzie wydzielony czas poświęcony zagadnieniu w odpowiedniej atmosferze. Płacenie za spotkanie sprzyja zwiększaniu powagi,
Jeżeli chcemy przepracować coś sami ze sobą - to w samotności, powadze, oddzieleniu, i pisemnie, szczególnie zobowiązania lub ważne przemyślenia. To zadziwiające, że pozornie bardzo podobne czynności jak mówienie czy myślenie, są daleko różne od pisania. Pisząc na początku organizujemy myśli w słowa, a następnie w wyniku skomplikowanej koordynacji zostawiamy ślad, do którego możemy wrócić jutro, lub nasi potomni za kilka wieków. To naprawdę dużo zmienia i ma wpływ na nasze postawy - i o to właśnie chodzi. Zapisane decyzje są bardziej wiążące, motywujące i ogólnie rzecz biorąc skuteczne. Nawet pisanie na drobnych karteczkach znacznie poprawia wyniki, na co oczywiście są dowody naukowe.
Stosować jak najwięcej zorganizowanych form pobudzających wszystkie możliwe zmysły, najlepiej jednocześnie. Podobnie jak pisanie jest lepsze od mówienia, a to od myślenia, podobnie mówienie do kogoś jest czymś znacznie innym niż mówienie do ściany czy w myślach. Stąd też bardziej zaawansowane formy projektowania leprzej przyszłości jak wyobrażanie sobie wariantów, szukanie rozwiązań, planowanie, zobowiązanie i wiele innych technik Coachingu.
Parafraza - czyli upewnianie się, że dobrze się rozumiemy.
ATMOSFERA AKCEPTACJI I WSPARCIA. Pełna akceptacja oznacza że:
wierzę, że możesz, że dasz radę,
nawet jak tego nie zrobisz, to i tak będę Cię wspierał, czyli powrót do tego co przed chwilą,

.

Coaching to bycie lustrem drugiego człowieka, by stało się w nim coś na prawdę silnego w porównaniu ze zwykłą rozmową. Odwrotnością takich zachowań jest to czego nie wolno stosować podczas skutecznej sesji Coachingowe:

Przerywanie wypowiedzi. Bo jeżeli ktoś ma naprawdę porozmawiać ze sobą dla tego by wnioski były silne, to musi je wypowiedzieć i USŁYSZEĆ od siebie. Dlatego takie nieskuteczne jest mówienie rozpoczynające się od "MUSISZ, POWINIENEŚ, JEŻELI TEGO NIE ZROBISZ" itp. Jedynie JA mogę wydać skuteczne polecenie sobie. NIE TY.
Dokańczanie zdania, jest formą przerywania, i jest nieco łatwiejsza w odbiorze (bo mogę pomyśleć - jak się cieszę że mnie rozumiesz), jednak nosi w sobie niebezpieczeństwo, że powiesz za mnie coś co jest mi wygodne, choć nie prawdziwe. A więc miej pustą głowę od odpowiedzi. Nie bądź mądrzejszy odemnie i usłysz co mam do powiedzenia.
Przesadna zgodność: "No jasne, też tak zawsze mam, dobrze Cię rozumiem" itp. Mamy oczywiście dobrze rozumieć naszego rozmówcę, ale podczas sesji powinno być CZASEM NIEWYGODNIE, bo tylko dlatego może pojawić się zmiana. .
Dominowanie rozmówcy.